Kleszcz u psa – 5 najczęstszych mitów

Kleszcze to owady, które żyją w lasach liściastych i mieszanych, na obszarach trawiastych, w gęstych zaroślach, paprociach, a także na terenach zieleni miejskiej. Szczególnie przyciąga je ciepło, ruch powietrza oraz zapach potu. W przypadku ukłucia przez kleszcza, może dojść do poważnych chorób zakaźnych, takich jak borelioza i kleszczowe zapalenie mózgu. W niniejszym artykule przedstawiamy 5 najczęściej spotykanych mitów na temat tych pajęczaków.

Mit nr 1. „Sezon na kleszcze”

Ocieplenie klimatu, zwłaszcza łagodne zimy, sprawiło, że sezon kleszczowy znacznie się wydłużył. Przekonanie, że kleszcze zagrażają nam i naszym czworonożnym przyjaciołom jedynie w okresie wiosenno-letnim, jest błędne. Ocieplanie się klimatu sprzyja wzmożonej aktywności ektopasożytów, dlatego dzisiaj ich widok jesienią czy zimą nie powinien dziwić, podczas gdy jeszcze kilka lat temu w okresie tym zapadały w sen zimowy.

Kleszcze są najbardziej aktywne w temperaturze powyżej 5 stopni Celsjusza. W dzisiejszych czasach taka temperatura jest częsta nawet w miesiącach zimowych. Chłodniejsza pogoda nie oznacza, że ograniczamy spacery z psem. Wciąż zabieramy go do parku, do lasu, na łąkę. Wyjścia z pupilem w okresie jesienno-zimowym wiążą się z zagrożeniem ukąszenia przez kleszcze, co wciąż wydaje się dziwić niektórych opiekunów zwierząt, którzy po wakacjach zaprzestają stosowania ochrony przeciwkleszczowej.

Mit nr 2. Kleszcze potrzebują ludzkiej krwi do życia 

Kleszcze rzeczywiście potrzebują krwi, aby przejść cykl rozwojowy. Złożenie jaj przez samicę, proces przemiany z larwy w nimfę, a następnie w dorosłego osobnika. Kleszcze żywią się przede wszystkim krwią zwierząt – w tym zwierzyny leśnej (gryzoni, ptaków, wiewiórek), ale także zwierząt domowych – psów, kotów. Ludzie stają się żywicielami z braku lepszych źródeł pożywienia.

Mit nr 3. Kleszcze chorują na boreliozę

 Same kleszcze nie chorują, przenoszą tylko wirusy kleszczowego zapalenia mózgu i bakterie wywołujące boreliozę. Ale to nie wszystko, kleszcze przenoszą również inne patogeny wywołujące inne choroby anaplazmozę, babeszjozę, mykoplazmozę i bartonellozę. Infekcje te niestety dość często współistnieją z patogenami boreliozy, utrudniając diagnostykę i leczenie.

Mit nr 4. Kleszcze występują tylko w lasach 

Wprawdzie rzeczywiście lasy wilgotne, zwłaszcza liściaste i mieszane są ich ulubionym miejscem, ale można je spotkać niemal wszędzie – zarówno w parkach, łąkach, jak i na miejskich trawnikach. Kiedyś owady te żyły głównie na nizinach, teraz można je spotkać nawet na terenach położonych do 1500 m n.p.m. Najbardziej lubią strefy przejściowe między różnymi typami roślinności, np. skraj lasu, łąki, polany czy miejsca przy drogach. Dużo ich jest w paprociach, bzie czarnym i leszczynie. Kleszcze nie lubią słońca, ale lubią ciepło (do 25°C) i wilgoć.

Mit nr. 5 Kleszcze trafiają na psa przypadkiem 

Kleszcze aktywnie polują lub po prostu czyhają na liściach i trawie na ofiarę. Potrafią skoczyć w kierunku ofiary, choć będą raczej czekać, dopóki nie zbliży się ona do ich pozycji, tak że w jednej chwili pazury nóg zaczepią o skórę, sierść, ubranie. Na przednich łapach znajdują się niezawodne „radary” (narząd Hallera, który wyczuwa zapachy, feromony, ciepło, stężenie dwutlenku węgla), dzięki czemu wyczuwają ofiarę z dużej odległości. Kleszcze rozróżniają 40-50 zapachów, w tym amoniak, kwas masłowy zawarty w pocie oraz dwutlenek węgla.

Mam nadzieję, że te informacje pomogą Ci lepiej zrozumieć kleszcze i uniknąć niebezpieczeństwa dla Twojego psa. Pamiętaj, że najlepszą ochroną przed kleszczami jest profilaktyka, czyli stosowanie odpowiednich środków odstraszających i regularne badanie psa pod kątem obecności kleszczy.